Masal Yeni Başlıyor / Zeynep Bilgin

Bir adam umudu buldu
Ve karşılıksız bıraktı insanların gözlerinde
Bakışlar keskin bir susturucu
Herkes gördü bahar çiçeklerini birinde
Adam sakince yere bıraktı onu
Elleri bembeyaz yüzünde
Gitgide kırıştığını fark etti
Ömrünün serverliğinde
O da yıllardır amacını arıyordu
Oysa ne derdi vardı ki dünyalık meselelerle
Başıydı uçurumun, yolun sonu
Ama bir şekilde süsledi kendince
Yaşamın iplerini sıkıca senin için tutan biri mi olmalıydı
Adanmış olmak istedi adam sessizce
Nefrete umutları ekleye ekleye
Boğmak istedi masumların suçlusunu
Yazmak istedi mahkumların mektubunu
Ve olmak istedi adam sadece kendisine korku
Dünya dönerken o aradığını bile bilmediği amacını buldu
Son nefesini kesik kesik gülerek verecekti o
Musibetleri seve seve kucaklayacak
Adam sakince yere bıraktı umudu
Ve unuttu bulduğunu
Kalbine yerleştirdi kendi gerçekliğini
Öyle ya da böyle yaşıyorum dercesine
Başıydı bu henüz masalın,
Soğuk bir kışın ortasında
Ama kalbim üşümeden.