Ah!.. dedi çocuk ,
Can!.. dedi anne.
Baktı çocuk;
azcık umut….
Güldü anne,
dua dua
açtı kucak.
Doğdu güneş,
tüttü ateş,
yandı ocak….
……..
Bulut gri,
umut kara,
topak topak.
Gürledi gök,
yağdı yağmur
yere göğe
buğday buğday ,
başak başak
Doldu ocak.
Gök yer duman ,
Toz ve toprak
Ah-u efgan
feryat…,feryat!…
……..
Silkti merkep,
döktü yükün.
Doldu mekan
günah…,sevap !..
Belli değil
baş ve ayak.
Hep beraber
kara ve ak.
Kaldır başın,
kendine bak !
ayan, beyan ,
gerçek…, berrak !…
……..
İndi başlar ,
indi kaşlar ,
ve bakışlar …
hani nerde ?
karındaşlar ,
ve yoldaşlar
ve yandaşlar,
arkadaşlar ?
doğru… yanlış….
nerde başlar ?
……..
Kaldı yanlış ,
bitti günah !
Defter doldu .
Vade doldu .
İyi kötü ,
kara ve ak
ayan oldu .
Bundan gayrı
tek bir soru ,
son bir soru …
sonum nolcak ,
sonum nolcak…
……….
Ah!.. dedi çocuk ,
Can!.. dedi anne …..
Bir Cevap Yazın