İçimdeki Yangın / Cem Çakır

İçimdeki yangının alevleridir dilimden dökülen;
Olmak istenen, var olan ve olunması gereken…
Geceler boyu beynimde cirit atar şeytan.
İmkansız arzularımın, acziyetidir sadece duyulan.
Çaresizlik, geceler boyu, bitmeyen geceler…
Dar gelir kafesi beynime, zonklatır düşünceler.
Vursam duvara, vura çarpa parçalasam o kafesi.
Volkan olup kussam bütün o habis düşünceleri.
Kurtulsam, özgür kalsam, rüzgar olsam.
En ulaşılmaz dağların zirvesine tırmansam.
Uzatsam ellerimi yıldızlara, çözsem özlerindeki hakikati.
Yakarışlarını işitsem balıkların, ışık değmeyen derinliklerdeki.
Bulsam Seni, her yerde Seni görsem, yalnız Seni sevsem.
Güzelliğinin inceliği, rahmetinin sıcaklığıyla kendimden geçsem.
Haykırsam, çığlık olsam, duyursam insanlara sesimi.
Gönlümden çağlayan ırmaklar yeşertse geçtiği her yeri.
Kalbimizin derinliklerinde hissetsek sevgini derinden.
Belirsiz bir köşe ardından ölüm çıkıp gelmeden.