Sevmek / Mehmet Remzi

Ne şiir tarif eder ne makale ne roman
Bu derdi anlamaya bir başka gayret ister
Gün geçer unutursun, ilaçtır derler zaman
Amma, sabretmek zordur ayrılık zahmet ister

Bazen içine gömüp çaresizce sinmektir
Bazen yokuşta bazen inişte didinmektir
Bazen de bulutlardan uçmak yere inmektir
Sevmek, ızdırap, çile, hasret, eziyet ister

Sanırlar gül bahçesi aşıkların yeridir
Hayır, gerçek aşıklar davasının eridir
Seven katlanır, sevmek insanın değeridir
Herkes sevmeyi bilmez sevmek meziyet ister

Sevmek olmasa Yunus, Aşık Yunus olmazdın
Aşıkların sazları dertli dertli çalmazdı
Beyaz kuğular yalnız kanat çırpıp uçmazdı
Sevmek, acıya katlanmak, sağlam dirayet ister..

Yapma böyle, üzmeyin kendini der sevdiğin
Üzülmeden hani kim sevmiş şimdiye değin
Vuslat neşedir firkatteyse artar ateşin
Bazen de sevmek firkat içre muhabbet ister

Araya dağlar girse, düşse aşıklar çöle
Seven yürek vazgeçmez, gözyaşı dönse sele
Beyaz kuğu misali vurur kendini göle
Sevmek, duru göller gibi samimiyet ister

Gerçek seven, sevmekten pişman olup da bıkmaz
Zor günde kaçıp iyi günde ortaya çıkmaz
Kusur görmez, pire için yorganı yakmaz
Her şeyden önce sevmek, tertemiz niyet ister