Ansızın / Recep Demirtaş

Uyandın mı dostum bazı gecelerde sende
Zihninde yaşanmış kabusların pençeleri
Kayboldun mu hiç, ruhundaki karanlıklarda
Bir bahar özlemiyle yaşadığın demlerde
Bilemezsin, gurbet vurur insana ansızın

Sarar dimağını yaşanmış hatıralar bir bir
Bir bakarsın maskat-ı resinde gözlerin
Ya da çocukluğunun geçtiği kaldırımlarda
Ve İstanbul gelir hayaline tüm güzelliği ile
Anlayamazsın, hasret sarar insanı ansızın

Ne günlerdi dersin, yanağında gözyaşları
Okullu günlerde dolaşırsın fark etmeden
Ya öğrencisindir bahçede koşuşturan
Ya da bir öğretmen sıraların arasında
Engel olamazsın, özlem dolar içine ansızın

Yollardaki simalarda görürsün bazen
Anneni , kardeşini , dostunu akrabanı
Ömrünün geçtiği sokaklarda dolaşırsın
Her santimindeki anılar canlanır birden
Silemezsin hiçbir şeyi, fehmi yorar insanı ansızın

Sönmeyecek sanırsın içindeki yangınlar
Aldığın her haber harlar alevini yeniden
Oysaki her ateş yakar gönlünü derinden
Varsın seni el âlem bir gamsız sansınlar
Haykıramazsın, sessizlik yakar insanı ansızın

Yaşam dediğin her bir tarafa akan oyuk
Öyle günlerim oldu ki yok yok içre yok
Ağırmış meğer en yakınlardan gelen ok
Ne demişler Allah var gam yok
Ama ne yaparsın candır , acıtır insanı ansızın