Dokunma! /Kehribar

Dokunma yaralarıma ,çiğneme yüreğimin sızlayan köşesini .
Bakma ,elleme , değme korunmasız kalan acılarıma.
Sualsiz,kimsesiz,sessiz,mahsun ve yılgın .
Toprağa dokunan çatallı uç küskün .
Boşuna minnettarlık sözleri .
Dağları yaran ,lisanları yıldıran ,gönüllere korku salan ,
Kalmadı, geriye dönüp bakan.
Giden gitti.
Kalanlar ise zaten hiç’ti.
Bir gönlü kırık, görmezden gelinen kaldı ,kırıntı.
Helalleşilmedi.
Özür dilenmedi.
Pişmanlık duyulmadı .
İtildi.
Hırpalandı,en büyük söz sahiplerince.
Seyrettiler olan biteni ve yaptıklarından utanmadılar.
İnsan olana dert olmadı.
Dokunma yarama,
Kan kusar yüreğim
Sızar derinden derinden…