Son Mektup/ Kübra Aydın

Kalemin ucunda keskin kelimeler
Son mektup adressiz
Bu da yerini alacak
Kimsesizler posta kutusunda
Son vedada
Bir düş parçasında

Hatrımda

Son vagonda
İki yabancı suskunluğunda
Sadece gözlerimiz birleşti
Akıp giden zamanda
Yol bitti sen bittin

Ben gittim

Son metro durağında
Öksüz parklarda
Solgun ışıkların altında
Saatler durdu sen durdun

Ben gittim

Adını her duyduğumda
Issız tepenin yamacında
Son gülüşlerin ardında
Saklanmışım
Şehrin hengâmesinde

Son gözyaşında
Senin yokluğunda
Şarkılar sustu ben sustum
Son hecede
Boğazımda takılan hıçkırıkta
Bana miras sızınla

Sen gittin

Kaybolan buğuda
Gözlerin gitti önce
Bir silüet, rüzgarı yüzümde
Son dokunuşta
Kokun kaldı avucumda

Sen gittin

Son şiirin ardında
Hep en gizli saklımda
Mısraların koynunda
Yarım kalmış cümlelerde
Noktasız kaldık

Biz gittik