Ab-ı Aşk / Mehmet Remzi

İnsan sevmeye görsün nice hayaller kurar..
Kurduğu hayallere aklı eremez olur
Muhabbet çeşmesinden kana kana içer de
Gönlü kıpır kıpır yerinde duramaz olur

Nereye gitse hep bir güzele çıkar yolu
Hep gül bahçesi kokar etrafı sağı solu
Dalgalar gibi çoşar durur gönlünün hâli
Şımartılan çocuklar gibi yaramaz olur

Neylersin düşmüş gönle bir kez ateşi aşkın
İçinde coşar seller çağlayan gibi taşkın
Hep sevinç hep mutluluk kaplar ruhunu daim
Keder elem acılar ruhu yoramaz olur

Sevdalı gönle taze bahar kokusu siner
Yürek sevgiyle dolu ise acısı diner
Alana da verene de şifadır muhabbet
İnsan severse hüzün gönle giremez olur

İnsan kalbden sevmişse eğer gönül yorulmaz
Sevgiyle beslenen kalb hep yeşil kalır solmaz
Sevmesini bilmeyen insanlık nedir bilmez
Severse Sevdiginden başka göremez olur !!