Yanık Niyaz / Fatma Erenkul

Vurdu bizi bir şubat soğuğu
Savrulduk her birimiz bir tarafa
Kırıldı kolumuz, kanadımız,
Viran oldu yuvamız;
Ağlar olduk yana yakıla..

Vurdu bizi bir şubat soğuğu
Işıklar yanmıyor gayri, ocaklar tütmüyor
Bağlar bozguna vurdu
Bağbanlar görülmez oldu
Çekip gittiler,
Uzak diyarlara..

Vurdu bizi bir şubat soğuğu
Yağmurlar yağmaz oldu
Kurudu çaylar, dereler
Çatlayan çorak topraklar..
Artık, açmıyor güller
Ötüşmüyor bülbüller..

Vurdu bizi bir şubat soğuğu
Kervan göçtü, kaldık bir avuç yetim
Ellerde kelepçe,
Ayaklarda pranga
Dillerde paslı kilit..

Vurdu bizi bir şubat soğuğu
Güzellikler, sevdalar sadece rüyalarda
Karabasanlar, yarasalar dolaşıyor ortalıkta
Baykuşlar tünemiş damlara..

Vurdu bizi bir şubat soğuğu
Güneş açmıyor, artık ısıtmıyor
Her taraf karanlık; buz gibi;
Ayaz..
Geceler ise, artık gariplerin..
Semaya yükselen buğu buğu gözyaşları,
Dualar
Ve yanık niyaz..

Fatma Erenkul