Boş Bank / Aslı Nihan

Seni de mi yalnız bıraktılar? Sen de mi gözlerinde hüzünle ufka bakıp beklemelere daldın? Belki hiç gelmeyecek o gemi veya hiç yokmuş, hiç yaşanmamış, hiç değeri yokmuş gibi olacak anılar. Dile gelsen neler anlatacaksın da işte dökülemiyor bazen kelimeler.

Oysa ki sen, sevgi dolu çiftlerin en güzel anlarına şahitlik etmiştin. Bazen utangaç, bazen coşkulu,bazen hiddetli, bazen üzgün sevdalıları ağırlardın kendi dünyanda. Coşkulu yürekler isimlerinin baş harflerini kazımışlardı seni kanattıklarını bilmeden. Zaman zaman gözyaşları damlardı sinene de içine içine çekerek yok ederdin onları.. Kimi zaman sert yumrukları eritirdin de göğsünde, yine de sesin çıkmazdı bilirim. Ama işte insanlar nankördür ya, seni de unutup gittiler değil mi? Senin de en güzel zamanların geçmişte kaldı. Mazi senin de içinde eski bir yara artık.

O buluşmalar artık kalabalık AVMlerde, restoran masalarında, sinema salonlarının loş ışığında, yol üstü bir kafenin sokağa bakan minik sandalyelerinde, en önemlisi de meraklı binlerce gözün tam da ortasında gerçekleşiyor.

Halbuki senin havan çok başkaydı. Mevsimine göre değişen manzaralar ile göz ziyafeti yaşatır, hızlı hızlı çarpan yüreklere oksijen hizmeti sunardın. Çimlerin üzerine serilen bir örtü üzerinde yapılan küçük bir piknik, fokur fokur kaynayan semaver eşliğinde içilen çaylar, bazen de göğü seyretmek için uzanan bedenlere yayılan mutluluklar, kaçan toplar, şen kahkahalar ve cıvıltılar seni mutlu etmeye yeter ve artardı bile. Ayrılık zamanı ağırladığın mısafirlerinin “ Çok güzel bir gün oldu, yine gelelim” dediklerini duyar ve bir sonraki buluşma için gün sayardın.

Seni rahatlatır mı bilmiyorum sevgili bank ama biz insanların hayatı da artık böyle. Gittikçe kopan aile bağları, arkadaşlık ilişkileri, gam yüklü dünya hayatının getirdiği türlü türlü zorluklar bizi de içimize kapattı. Senin gibi derdimizi dinleyen de yok artık. Kalem yazacak olsa daha çok şey var elbette ama ne seni ne kendimi ne de okuyucuları daha fazla üzmek istemem.

 Her şeye rağmen ümidimizi, neşemizi korumaya ne dersin? Biz bırakmayalım birbirimizi e mi? Ben ara sıra sana uğrar, göl manzarası izlerim, sonra da gün batımında ufka bakarak derin düşüncelere dalarız beraber.

Fotoğraf çekmeden olmaz tabii.

Bekle beni boş bank. Bekle ki birbirimizde eritelim tüm yalnızlığımızı…

Aslı Nihan