Bir Çay Koy Hele / İbrahim Sayar

Ey dost! Anlatıver, ahvalin nedir
Paylaşır elemi, bir çay koy hele
Gözler buğulanmış melalin nedir
Bölüşür matemi, bir çay koy hele

Bir yaprak gül olsun dost gülzarından
Ekle bir tutam da ah-u zarından
Suyunu katıver giryebarından
Gözyaşı zemzemi, bir çay koy hele

Sevdalı gönüller bir Yar’da pişer
Yiğit zor günlerde hep darda pişer
Dostla içeceksen çay harda pişer
Harlat şu sînemi, bir çay koy hele

Bugün yanmak belki bizim payımız
Yandıkça içilir demli çayımız
Bin yıl hükmündedir bir tek ayımız
Şaşırmaz kalemi, bir çay koy hele

Aşık gönüllerde ocaklar tüter
Dost bağın gülleri ateşte biter
Bahçemizde yine bülbüller öter
Bitirir özlemi bir çay koy hele

Onca zulm-u cefa gayrı yetişir
O dilerse narda güller yetişir
Bir kaptan-ı derya gelir yetişir
Elbet kalkar gemi, bir çay koy hele

Şekerimiz olsun sohbet-i canan
Erisin sıcacık can içinde can
Arşına ulaşsın, gam duman duman
Neyleyim merhemi? Bir çay koy hele

Bir gün yüce dağlar, derya geçeriz
Gökyüzünden mavi umut biçeriz
Güneşte demlenen çaydan içeriz
Yürekten süz demi bir çay koy hele

Umutlara uçan göçmen kuşlarız
Ne bitti deriz ne, kader taşlarız
Yeniden bir demlik çayla başlarız
Umut kesme emi, bir çay koy hele

İbrahim Sayar