Kendimin Baharıyım / Ayşegül Demir

Ben kendimin baharıyım.

Çiçek açarım her mevsim.

Kara kışta,yakan yazda

Çiçeklenir hüznüm

Çiçeklenir kahkahalarım.

Yağmur olur akarsa gözyaşlarım

Gökkuşağı olur açar umutlarım.

Ben kendimin baharıyım.

Yakıştıramaz, 

Yapıştıramaz deli saçması iftiralarını üstüme.

Kendini bilmeyen,bildiremez bana haddimi.

Yıkamaz,bozamaz benden başkası beni.

Edemez ben gibi kimse hayatımın içine,

Dar da edebilirim koskoca dünyayı kendime.

Saray da edebilirim viran olmuş evimi.

Korkuttuysam  cesaretimi güneşli gölgelerde.

Kendine gelmelidir buluşup seccadeler de.

Ben kendimin baharıyım.

Bulamam kendimi izbelerde

Çırpınıp kalamam olduğum yerde.

Kırıklarımdan sevgi damlar gittiğim yere.

 Ben kendimin baharıyım.

Kışa hasret yazlar,sonbahara hasret kış.

Hepsinde de var elbet ibretlik bir iş.

Giyin tevekkül hırkanı, işine koyul,

Oyalanma , batıp kalma 

Tekamül ün için hazırlanmış her engelde.

Davran hele 

Sen kendinin baharısın.

Dertte sensin, dermanda sende

Ayşegül Demir