Bir hırka yetecekti hâke düşecek sırta,
Yatmayı âr etmedik hâk olacak kasırda.
Dert dava oldu nefis, arzu ard arda kesif,
Düğümlendi hevesler yürekteki nasırda..
Hay huyla olmaz öyle, olacak hicap erde,
İnsanı insan yapan, âr denen ince perde,
Öze in kalma dostum, benlik denen çeperde
Görene çoktur mana aleni ya da sırda..
Namerde değmez sözüm, yol yorgunu merdedir,
Hor dava neydi sahi, divanesi nerdedir,
Nefsi aşmak mı dedin, ne müşkil bir kertedir,
Sündüs döşektekiyle, yatan bir mi hasırda..
Vahye göz kulak ol bak, bak ne diyor; “dayanın!”
Ey muasır delisi, kaç asırlık davanın,
Sözün sözdü değil mi, hani sâdık beyânın,
Yoksa kaldı mı dava, ilk o gülden asırda!..
Tahsîn-i Kelâm
Cizlavet Kültür ve Sanat Platformu 
Bir Cevap Yazın