Olmalısın / Ahmet Terzioğlu

Âfâkı sarınca kara bulutlar,

Şavkı yola düşen ay olmalısın.

Menzilinse eğer zorlu ufuklar,

Yelesi kınalı tay olmalısın.

Yol verir tohuma toprak gül olur,

O güle bir nazlı yâr bülbül olur.

Gün gelir gül solar diller lâl olur,

Mürde gönüllere hay olmalısın.

Rahmeti intizâr eden toprağa,

Hasret yudumlayan dile dudağa.

Sadağında muştu olan ulağa,

Umutla gerilen yay olmalısın.

Sen ezelden beri yâre sevdâlı.

Sadâkat gamzeli, özü vefâlı,

Gözüne değince ağyâr hayâli,

Her gece inleyen nay olmalısın.

Rahmet bulutları gibi gözlerin,

Bakışındaki sır derin mi derin.

Duâya durunca dilin ellerin,

Gürül gürül akan çay olmalısın.

Ahmet Terzioğlu