Babamın Mavi Duası / Yusuf Kar

 

Baba!

Bir gökyüzü çiz bana!

Köşeleri olmasın maviliklerin

Engelleri engelle

Mavi olsun manilere kalemin.

Hudutları olmasın mavi düşlerimin

Duvarsız, penceresiz, parmaklıksız

Seni düşleyeyim tadı kalsın

Ruhumda, kalbimde, zihnimde ânın sınırsız

Pembe hayallerimi umudun rengine boya

Boş yer bırakma mavisiz

Kavuşmayı, gri bulutlara serpiştir

O, yağsın biz sarıldıkça

Beyaz yer kalmasın kâğıtlarda

Senli benli ne varsa karala

Alnıma vurduğun huzur mührü buseni

Kollarınla açılan güven çiçeğini

Tekin bağırlı göğsünde uyumayı,

Sihirli bir düşçesine ıtrını duymayı

Saçlarımda gezinen parmaklarını

Ellerimi, en çok da avuçlarındaki ellerimi

Mutluluktan kalan yerlere iliştir.

Kelepçeli donuk bakışlarını

Müjdelerin simleriyle ışıldat

Ki siyah manasını bulsun, parlasın gözlerinde

O zaman varsın, kara olsun vuslatın adı

Varsın rengini çalsın deli zaman, sevinçlerin

Sen yine geleceğimin kaygısını yanında taşı

Yeni bir milat koy takvimlere

Bizden başlasın gün,

Bizden başlasın her ay

Seninle başlasın senden sabahlar

Geçen yılları sırala gelecek say

Ama saatleri koyma duvarlara

Aradaki masayı da çizme, unut

Beni gözlerinde avuttuğun kadar

Artık dizlerinde de avut

Olmayalım yokluğa mahkûm

Annem, kardeşim sarmaş dolaş

Namahrem olmasın hiçbir bakış

Gardiyanları dünyanın öteki ucunda tut

Uzak olsun ruhumuzdaki kara gölge

Eller uzanmasın yüreğimize

Girmesin aramıza camdan da olsa ayrılıklar

Beyaz benim rengim kalsın

Mavi ikimizin…

Yollar gelişine tozsun.

Hayat kaldığı yerden tozpembe olsun

Rengini bulsun siyah beyaz ömrüm…