Kim Bilir / Tahsîn-i Kelâm

Yüreğin derdini bir âşinâ Cânân bilir,
Aynı dert ile hemdem, âşık da çendan bilir.
Kim bilir feryâdımın, künhünde neler saklı,
Bu sûziş-i nağmeyi, dinleyen cândan bilir..

Kâlbine kut olmuştur, gam âşıkın her demde,
Bir kuru söz değil aşk, geçmek gerek serden de,
Taşımak ehil ister, nûş etmesin her bende,
Bâde-i aşk’ı nâdân, kâse-i camdan bilir..

Gezmemiş kâlp yurdunu, tatmamış sâyesini,
Duymamış özde aşkı, bilmemiş gayesini,
Taht ile saltanatı, sultanlık pâyesini,
Gezdiği rûm elinden, mülk-ü acemden bilir…