Sabrın Örsünde / Erkan Bilgin

İstemeyi vermiş olmanın cesaretiyle el açıyorum sana
Tüm acziyetim ve layık olamadığım kulluğumla

Adını terennüm edip bana biçtiğin nefesi tüketerek
Haddimi bilmeden bir nazlı çocuk gibi iç çekerek

Kırık dökük cümlelerle huzurunda titrerim
Yüzüm yok karşında, rahmetini isterim

Misafirliğimi unutup sarıldım dünyaya bazen
Özüm senden özetim sen, razı ol ne olur benden

Bak, günah rüzgarları esiyor ruh ülkeme bir bir
Kuşat ruhumu, seni görsün gözlerim, kulaklarımda tekbir

Zehirli dişlerini al yeisin üstümden
Kana kana içeyim tevekkülün nehrinden

Bu masivada nefsimle başıboş bırakma beni
Canım yansa da şekva ettirme bana hikmetini

Bildiğim her yol sana varır, bulduğum her şeyde sen
Tefekkür ikliminde her baktığım delildir senden

Dirilt senliğimi ki kurtulayım benliğimden
Yoluna ram eyle beni, aşır ruhumu bendimden

Bilirim, imtihanın ağırlığındadır değerim
Ümitle her dem , bu kara gecenin sabahını beklerim

Bilirim, bir hikmetin var ki nadanım
Sabrın örsünde, sükut ettikçe yaranım

Rüzgarın verdiği mühlet bitsin artık bu eğreti yapraklara
Tükürsün bir fırtına bu zülmü, çehennem çukuruna

Mengenelerde kalbim, sessizliğimde bin ah
Diş kirası ister zalim, vah ki vah

Körelmiş vicdanlarda ne izan ne basiret
Masum yavrular için, ne olur inayet

Lütuf yağmurlarında ıslanmak için mi bu kara bulutlar
Gülümsesin artık bize ey Allah’ım asude bir bahar

Erkan Bilgin