Buhran/ Cem Bornovalı

Kalamam hiçbir yerde, hiçbir yere sığamam.
Mekanlar iğneli fıçı, hiçbirinde duramam.
Ne oldu zamana ki; akardı bir nehir gibi?
Uzayıp kısalan gölgeler; nerede, hani?
Milim bile ilerlemez mi gökteki saat?
Üzerime çöken bu sıkıntıda nedir, kat ve kat?
Bilemiyorum; küskünlük mü bu, yoksa kızgınlık.
Sevemiyorum dünyayı ve insanları artık…
Kaçıp gitmek istiyorum, buralardan kurtulmak.
Hamak kurup yıldızlara, uzaklarda yaşamak.