Ey! Nebîler nebîsi yâ habibûllâh sâlât-u selam sanadır ,
Bu tendeki can sana kurban ama ümmetinden pek çok bîzârdır,
Bakışlar bulandı ; terkedeli çok oldu senin kutlu yolunu
Böyle ise alem-i İslam sanırım yevm-i kıyamet yakındır.
Kanaat ve şükür sizlere ömür sefahat içindeyiz artık,
Hârâb olmuş İslam kalesi varsın olsun ne gam dört yanı yıkık,
Emr-i bîl mârûf nehy-i âni’l münker de neymiş geç bunları boşver,
Yâ Resul ümmetindik lakin senin gibi yaşamayı bıraktık.
Dilde kelime-i tevhîd kalp şehavat ve maddiyat diye atar,
Sorsan herkes müslüman ama bilmemki bu hangi kalıba sığar?
Takvâ dan geçtikte ;bir damla bile ihlas ve samimiyet olsa ?
Ne kadar kebâir varsa revaçta iman ise uzaktan bakar.
Ölüm en büyük mürebbi o bile terbiye edemedi bizi,
Çarşı pazar hayli kalabalık aman kaçmasın akşam ki dizi,
Hayat çok kısa ye,iç,keyfine bak diye diye dünyevi olduk,
Fatura ve taksitler aklımızda ancak unuttuk Azrail’i
Ene asrındayız yere basmaz ayaklarımız gurur,kibirden,
Çok isteriz herkes beğensin bizi ama hoşlanmayız tenkitten,
Tevazû,mahvîyyet,diğergâmlık çoktandır unutuldu herhalde,
Ya ! Resûl korkarım fersah fersah uzak bize sünnet-i seniyyen.
Buralar diyar-ı İslâm ama ne yazık ilim bize uzaktır,
Münafıklar dikkatle dinlenirde heyhât âlimler susmaktadır,
İlim ki müslümanların yitiğidir buyurmuştun sen ey Nebî,
Gavûr dediğin çalışmakta, ümmetin boş muhabbet yapmaktadır.
Şaşırdık istikameti de yazık iblistir artık bize yârân
Nevzûhûr hârâmîleride gördük besmeleyle işe koyulan,
Müslüman ki herkesin ondan emîn olduğu kişi değilmiydi ?
Ayaklar baş olmuş , başlar ayak ; dört yanımız artık dilsiz şeytan.
Derdim zîyâdedir hangi birini açayım yâ Hatem’en Nebî ?
Rahmet’en lîl âlemînsin sen ama kaybettik biz senin izini,
Muhtacız şefââtine yoksa perişânız halimiz haraptır,
Cizlavet Kültür ve Sanat Platformu 