Uçmak / İsmail Tunç

Son sabah narince esen rüzgarla

Kırık daldan usulca düşen yaprakla

Yaşlı gözden sessizce akan damlayla

Güçsüz bedenin buluşması toprakla..

.

Bilemedim siyah mı beyaz mı rengin?

Hissedemedim serin mi ayaz mı gelişin?

Hayretteyim alır mı götürür mü gülüşün?

Dehşetteyim bahara mı kışa mı gidişin?

.

Ocağından aldığın can mı canan mıydı?

Gelinliğiyle-damatlığıyla yar mıydı?

Yüreği yanık ana mıydı baba mıydı?

Arkada bıraktığın feryat mı figan mıydı?

.

Bilinmez sihirli ve gizli zamanın!

Tükenişidir göründüğün her canın!

Dinlemezsin ne imdadı ne emanı!

Sonsuzdan almışsın bitmez fermanı

.

Nice yaşlı gözler arkandan bakakalır

Nice sultanlar tahtı saltanatı bırakır

Nice sevdalar, aşklar senle sonlanır 

Nice arifler, erenler visalle taçlanır

.

Karşı konulmazsın, sırrına erilmez

Gözle görülmezsin, elle tutulmaz 

Hiç bir güç, sana verilende bulunmaz

Her nefese son, her hayata ebediyetsin

.

Bembeyaz kar örtüsünü hissetmedi yürekler

Gökten boşanırcasına rahmetle ıslanmadı bedenler

Geldiği gibi gidemeyişin azabıyla titrer ruhlar

Mağfiretine merdiven tutmuş bütün umutlar