Bu Bahar Başka / Ahmet Selim

Bahara uyandı dağ, bayır, ova;
Hükmünü yitirdi, can yakan ayaz…
Dolalı çok oldu zulümle kova;
Karanlık ölüyor, yarınlar beyaz…

Nefesler tutulmuş, gözler ufukta,
Beklenen, özlenen gelmek üzere.
Arefe sevinci, çoluk çocukta,
Masum, mahzun yüzler, gülmek üzere..

Neleri geride bırakıp, geldik,
Üç beş deli kaldık, umudu taze..
Ana-baba, eş-dost toprağa verdik,
Bahtımıza düşen dönem kepaze…

Hakkın hatırına, lâl oldu diller,
Söylenecek çok ta, susmak asalet…
Ölümden korkana çalıyor ziller,
Aklını başından alır adalet…

Bu bahar tarihin dönüm noktası,
Herkes gerçekleri, bir bir görecek.
Kiminin, beş kuruş, etmez okkası,
Kağıttan kaplanlar bir bir çökecek…

Duruşu dağlara ağır gelenler,
Kaderin hükmünü bağrına bastı.
Gözleri zalime korku verenler,
Sessiz duaları buluta astı….

Yerin kulağı var, duymuş sesleri,
Bu gelen baharın havası başka..
Yay gibi gerilmiş vuslat hisleri;
Bu aşkın dermanı, devası başka…