Reca (Dost) / İbrahim Sayar

Ne karanlık bakidir ne ayaz gece
Her leylin sonu mutlaka nehar dost
Bu kar-bora sürüp gitmez böylece
Her kışın sonu mutlaka bahar dost

.

Umutlar, yere düşmez o son yaprakta
Sanma tohum çürüyüp kalır toprakta
O, rahmetiyle yağar ölü çorakta
Can verir çiceğe, dalına takar dost.

.

Zalimin ocağında musalar doğar
Açılır kızıl deniz, firavn’u boğar
Sükut edince esbab bıldırcın yağar
İhmal etmez Müntakim, Cebbar, Kahhar Dost

.

Korkma! Hakk’ın nuru sönmez üflemekle
Işığı en karanlık yerlerde bekle
Bazen ebabille, bazen örümcekle
Bırakır mı dostunu ğarda naçar Dost?

.

Nar içinde İbrahim’e gül deren O
Zindanda Yusuf’a saltanat veren O
Bir sinekle nemrud’u yere seren O
Varları yok edendir, yoku da var dost.

.

Bilirim sırtında barın var büyüktür
Me’yus gönül bil, ruhuna ancak yüktür
Bardağı taşıran damla küçücüktür
Dokunur gayretullah’a ah-u zar dost

.

Kapısından ayrılma dost, tevbe eyle
Yavuzca iste kulağında küpeyle
Vahşi gibi tenhada tebessüm peyle
Güler bahtına Rahman, Tevvab, Gaffar Dost

.

Sanma elinde gonca güllerin kurur
Eyyam adetullahtır döndürür durur
Kah açar kapıyı kah yüzüne vurur
Bab-ı Rahmanı tam vaktinde acar Dost.

.

Azan, sadece mühleti kadar azar
Kara bahtini kendi eliyle yazar
Gün gelir saatin durmasiyla kazar
Namertlere boylarınca bir mezar dost.

.

Münafığın diline aldanmayasın
Ballı gıybetine sakın banmayasın
Mazlumu öyle sahipsiz sanmayasın
Alem düşman olsa ne gam…Allah yar dost

.

Sabırla gerilirsen yolda kalmazsın
Hakk’dan gayrı hiç bir kapıyı çalmazsın
Umudu kesip karanlığa dalmazsın
Bir reşhası recanın ye’si yakar dost

.

Nar-ı vuslatla her dem ölmektir reca
Her halde kaderine gülmektir reca
Ummak değil, yakinen bilmektir reca
O’nsuz ümitler, beyhude intizar dost.