Güz Rüzgârı / Nur Tatar

Güz rüzgârında savurmuştu içini
Kim duyar ki ağlayanın sesini
Bir harabe içinde bulsa da elini
Sesini kainata duyurmuştu

.

Yorulmuştu bir kış soğuğunda
Gecenin sisinde boğulmuştu
Boğazında düğüm düğüm çile
Ümidini ekmeğiyle yoğurmuştu

.

Sanki bütün sorular sorulmuştu
Dost meclisinde vurulmuştu şakağından
Peki ne olmuştu kuşlara uçmazlar
Koca bir asrın yangınını kim doğurmuştu

.

Güz rüzgârında savurmuştu içini
Bilmeyiz ki biz zalimlerinin dilini
Fırtınalar bir kayanın eteğinde durulmuştu
Ve bir kış soğuğunda yorulmuştu