Violet/ farzımuhal

griyi düşürdü böbreğinden violet

sancı sonrası huruç

mavimtrak tsunamide battı güney yarımküresi iyimserliğin

müzmin açe gözleriyle baktı kederli ardından

sadece üç saatlik kahire yahut

tanımsız bir abuja macerası ürkekliğiyle

batmadan bitmeyecek sanki bu çuvaldız çilesi

“zor mu gerçekten

dalından düşmeden sevmek kirazı

küsmeden mavinin çocuklarına

üzengisiz bir yılkının

yelesinde ılgar özgürlük

kıvanç dilinde şarkı söylerken

kilim dokumak peştun tezgahlarında

kaçencungayı unutmadan kıyıda”

sordu üç mevsim yorgunu violet

taş duvarlara

direnmeyi sırtına hamlettiği gün

kızılın alnında kan olduğunu

düşlerinde şiddeti tanımamışken

göğsünün sathı vatan olduğunu

bilemezdi violet

kurumuş bir gül düşledi karanlıklarda

soğuğun ,açlığın, yorgunluğun

en çok bir başınalığın

hidrojen bombasıyla patladı nahif yüreği

violet ağlıyordu

dilinde gökkuşağı bir dua

kulağında yankısı dizelerin

“hiç bir gece sonsuz değil

hiç bir mazlum O’nsuz değil.”

violet

kurşun bakışlı kadın

en çok bizi affet…

Farzımuhal