Terkipli Serenad /Mehmet Mert Doğan

Gül-i Rânâ nur izini ben bûs etsem yeridir,
O iz ki gûbâr-ı hâki- reh-i peygamberîdir.

.

Ferdâlara yürüsem aşkla Mecnun olup ben,
Ufkumda şavkıyan o, mâh-ı ışk seheridir.

.

Bârân inse gökten ipil ipil kurak çöllere,
Ya Mecnunun gözyaşı ya peygamber teridir.

.

Bu reh-i Muhammed’de, yürümek şîrlere has,
Müntehâya yol alan hem göklerin eridir.

.

Gül-i Rânâ dokunmuş bu yollara eteğin,
İzinde açan yine sonsuzluk gülleridir.

.

İnleyen nây gibidir aşkla yol alan Mecnûn,
Lakin bu kervanın o belki en kemteridir.

.

Bakınca anlamazlar, onun sesi çok çıkar,
Nice serv-i revandan bu yollarda geridir.

.

Amma ki ey Rana gül, sen bir nazar eylesen,
Gayri o Kusvâ’dan da inanırım seridir…

.

Bu aşkın gül şafağı senin nazlı özünden,
Akıp gelmiş ruhuma, artık gönlün feridir…

.