Adaçayı / Emir Akçaağaç

Bir yudum adaçayı…

Uçurdu beni memleketimin dağlarına.

Konuverdim ağaç bitmez yamaçlarına.


Bir yudum daha…

Oğlaklarını salıverdi çobanlar yazıya.

Dökmek ne zormuş bu hasreti yazıya.


Bir yudum daha…

Yatsı kılındı, muhabbet seçildi, çaylar içildi.

Çok da geç olmadan, zifiri uykuya geçildi.


Bir yudum daha..

Gün doğmuş, tepelere çıkmışım, izliyorum.

İçimdeki özlemi, kendimden bile gizliyorum.


Bir yudum daha…

Kekik toplayarak iniyorum yola doğru.

Kokusu geldi burnuma. Yalan değil, doğru!


Bir yudum daha…

Güneşin mi daha büyük, şu dağın mı heybeti?

Düşünürken kaşıkladım, pekmezli kar şerbeti.


Son bir yudum…

Bir okyanus, bir deniz ötedesin, biliyorum.

Bir gün kavuşma ümidiyle, adaçayı demliyorum.


Emir Akçaağaç