Vuslat / Ziya Paşa Akyürek

1

Ol Şems-i Ezelî’den takdim edilen nuru
Sırr-ı ziya gereği fânî ömre yaymaktır

“Sen’i… Sen’i” diyerek maddî-mânevî zevki
Bir kenara iterek yalnız O’nu duymaktır

Sidre-i Münteha’dan geçen nazlı Güzel’le
Yollanan hediyeye vird-i zeban uymaktir

Şahadet lisanıyla gönül verdiğin yola
Günde beş kez yeniden ask biatı kıymaktır

Dar-i elemden dâim bekâya yolculuğu
En güzel cevap ile hayırlara yormaktır

Sevgi vefa istermiş, vefasız olmaz derler
Aşkını Sevgili’ye varıp varıp sormaktır

Nefis ile şeytan ki; veredursun el ele
Hakk’ı tutup kaldırıp tam yerine koymaktır

Kıtmirin tek arzusu ömründe bir olsun,
Ashab-i Kiram gibi içte O’nu duymaktır

2-

Şehvetim demişti Fahr-i Kâinat ona
Tam tekmil kendini O Sultan’a salmaktır

Öyle tarif eder ki, kendini hep içinde
Sehiv secde cezası yine O’nla olmaktır

Eğildikçe yükselmeye onda secde diyorlar
Ayak bastığın yere alnı çıplak koymaktır

Bir nârı hiçe değil, gereken aşk oduna
Yanıp yanıp kül olup açmak için solmaktır

Aczin ile fakrını anlayıp tâ derinden,
Sultan’ın kapısında ölesiye dolmaktır.

Yılda bir kez beratı bekleyip durmak niye
Deyip günde beş kere ol beratı almaktır.

Bir damla sudan bile tılsımları kaparak
Ummanlar ummanina korkusuzca dalmaktır

Tarife uğraşırken ukalalar ki aşkı
Gönüllere dilbeste bir cânâni bulmaktır.

Gönül gözü bilmem ki günde kaç kez kirlenir?
Bir rekâtla günahı bin bir kere silmektir.