Malan Barkır/ Gökhan Bozkuş

Sen dedi müzik dinlerdin de türkü dinlemezdin daha önce.

Sen dedi Kürtçe müzik de hiç dinlemezdin.
İnce bir ezgi ve Aynur Doğan’ın sesinden “malan barkir” düşüyordu gözlerine.
Yağmur oluyordu her tını, baran oluyordu, kar, buz, boran…
Derin bir sesizlik…
Istifhamlar havada , gözler nemli , baş parmak dudakta dinleyenin.
Müzik dinlemiyor da adeta asırlardır acıkmış bir bebeğin dudağıyla emziriyor gibi annesini.
Parmak sessizlik diyor, gözler buğulu ve dudaklar hafif hafif eşlik etmekte yağan notalara.

Dinlemezdim doğru. Anlamazdım anlayamazdım hecelerin şiddetini…
Kelimelerin kanatları olduğunu nereden bilebilirdim ki…
Sıyırmadan gecenin kakülünü göz kırpabilir mi mecnun yıldızlara
Dinlemezdim doğru .
Anlamazdım anlayamazdım gecelerin hiddetini.

Ne demek ,diye sordu.
Zihni ‘istifham bulutu’
Malan barkır ne demek?
Mışku meran ne demek?
Ben de hissetmek isterim senin gibi.

Mal, ev demek; malan, evler…
Mışk fare demek, meran yılanlar
Yerini yurdunu terk edenlerin ağıdıdır bu
Evlerine fare ve yılanların dadandığı…
Gözlerine; acının ,çilenin, hasretin, özlemin duvar ördüğü göçmen kuşlarının ağıdıdır bu.

Çocuk sesi karıştı araya.

Kuşlar ağlar mı, babacığım?
Annem, mutlu olur onlar göç ederken demişti bir gün.
Kelimler köz oldu takıldı gırtlağa,
Kelimeler düğüm,
Kelimeler demirden tarak oldu adeta.

Kuşlar da ağlar yavrucuğum ,gözyaşları görünmez.
Kuşlar da ağlar, feryadı tam bilinmez.

Arkadan hareketlenir müzik ve oynamaya başlar minik seyyah…

Ez sewî me lo lo ber desta me lo

Delalo delalo delalê min

Brîndar im lo lo bê xwedî me lo

Hewalo hewalo hewalê min …..

Gökhan Bozkuş