evcil karıncalar / Umut Can Bulut

anne evimiz
yeniden gitsek diyorum
avluda duran eski araba
gece eksilmeyen sesi, uğursuz baykuşun
babamın gölgesi karışan nar ağacı
çekirge sesleri,
çuha çiçeği, bahçemiz
anne düşümde çizgili her şey
karıncalı bazen de
çekmiyor interneti ruhumun
begonvil kokuları da gelmiyor artık
sesini babamın
babam, baba, o
…
anne yolumuz
yeniden yürüsek diyorum
tavşanları kovalasam, acısa dizlerim
kengel dikenleri batsa her yerime
nefesi karışsa tenime
üflese dağ gibi
üflese her gece okuduğun dua gibi
geçse acılarım
açılsa ekranı düşlerimin
gitse evcil karıncalarım
…
anne soframız
dedemin yaptığı tahta bereket
yeniden otursak diyorum
kuru soğan sevmem
ama bazen içimde
gelip giden çizgilerde
minik yasalarımı çiğniyorum
vursa yumruğunu babam yine
erik gibi yesem diyorum
…
anne pastamız
yeniden üflesem diyorum
on sekizine giriyorum sözde
otuzla çarpılmış son dördünde
evcil karıncalarımla birlikte
çocukça sürgünler yaşıyorum anne
gemiler geliyor sahilime
yolcular iniyor birer birer