Anne, Babam Gelsin / Yusuf Kar

Anne, babam gelsin
Tutayım kışın ceketinin ucundan
Yazın cebinin kenarından
Sürükleyeyim o dağ gibi adamı ardımdan
Sımsıkı tutsun yine ellerimden
Ellerim kurtulamasın tek avucundan
Ben babamda mahsur kalmaya razıyım
Ne elma şekeri ne de kırmızı balon
Bir gülücük istiyorum babamın gamzelerinden
Ne güzel bakardı benim babam
Bir çift kanat takardı bakışları
Uçardım gökyüzüne işteş kahkahalarla
Ne güzel adamdı benim babam
Merhameti iki yana açtığım kollarımdan da büyüktü
Kıyamazdı, kelebeğe, çiçeğe, ağaca
Hatırlar mısın basmamak için karıncalara
Sek sek oynardı benimle koca adam
Kafeslerdeki kuşlara ne çok üzülürdü
Özgürlük en çok kuşlara yakışıyor derdi
Şimdi kuş oldu benim babam
Sahi sana söylemeyi unuttum
Maviş’i özgür bıraktım kızma ne olur
Babama selamımızı götürmüştür çoktan

Anne babam gelsin
İçimdeki yaramaz çocuk çabuk büyüyor
En sevdiği elbise de dar geliyor bak işte
Ya o gelince giyemesem mavi gömleğimi
Anne babam gelsin
Yıllar çabuk geçiyor
Son dişimi o gelince çıkarsam
Lapa lapa kar yağmasa o gelinceye kadar
Karın yağmasına onunla sevinsem
Güvenip müzip gülüşlerimin zırhına
O gelince girsem yollarda biriken sulara
Nefesiyle ısıtırdı üşüyen kalbimi
Gözlerinin içi öperdi üşüyen ellerimi
Benim babam çocuk yürekli adamdı
Yaptığım kardan adama nasıl da gülerdi
Bahçelerin onsuz hiç tadı yok
Parkların neşesi kaçmış
Kardan adamlar da mahzun şimdi
Kızma ne olur perdeleri ben çektim.
Bugün yine keyfi yok kalbimin

Anne babam gelsin
Sen de özledin mi onu?
Benden sakladığın hıçkırıklarını dinliyorum gizli gizli
Şarkınızı dinlerken ağladığını da biliyorum
Çünkü gözlerine kaçmasın diye bütün tozları
Topladım hatırların sindiği eşyalardan bir bir
Senin üzülmene dayanamazdı babam
Benim babam altın yürekli adamdı
Ağlarken nasıl da güldürürdü değil mi bizi?
Şimdi her gece ağladığımızı bilse üzülürdü.

Anne babam gelsin
Anne bayram gelsin
En çok da bayramlar kanatıyor kalbimi
Bayram namazı bitince
Nedense bir hüzün çöküyor yüreğime
Kalabalık bir yalnızlığa düşüyorum
Sen bunları nereden biliyorsun küçüksün deme
Acı insanı büyütüyormuş anne
Anne babam gelsin
Çocukluğum içimde yıl yıl yaşlanmadan
Okumayı sökmeden bir hasret şiirinde
Harflerine kütüphaneler sığdırdığım
Kollarıma çizdiğim kalbimin içini
okumak istiyorum ona iki hecede
Sahi sana söylemeyi unuttum
Ben baba yazabiliyorum artık
Dolabıma,
Yatağımın ardına
Gizli gizli her yere …
O gelince boyarız yine duvarları
Duvarları da yazdım kızma ne olur
Hem sen dememiş miydin bu ev hüzün kaplı
Ben hüzünleri babamla karaladım işte
Anne
babam
gelsin
Anne

                      Bayram
          gelsin 

Anne,
kalbim
gülsün
Yine

Yusuf Kar