izine düştüm yalnızlığın
Sorma
Nereye
Ne diye!
İçim almıyor derbeder kahırları
Yoruldum
Durmak istiyorum
Bir kahve molasında aramak
Ve bulmak
Açtıkça sinemi sılaya
Yandımda kavruldum
Kavruldukça döndüm durdum
Duruldum
Ve doğruldum semaya
Özüm
Yurdum
İşte aradığımı buldum
Benden bana yakın
Dost
Vefalı
Daima buyur eden
Hamlığıma bakmadan
Horlamadan yani
Öylesine değil
İçten, samimi
Zerrelerimi dolduran
Varlığım varlığından olan
Mabudum, gerçeğim, vuslatım
Zincirlerimle kapına dayandım
Var mı bu divaneye sonsuz affın.
Derbeder / Hamide Yaramış

elinize sağlık, gönlünüze afiyet…
“Yandım da kavruldum”
ayrıca “Sorma Nereye Diye” ayrı mısralar olmuş ama anlam ve okunuş olarak tek mısra daha uygun değil mi?
BeğenBeğen