Derbeder / Hamide Yaramış

izine düştüm yalnızlığın

Sorma

Nereye

Ne diye!

İçim almıyor derbeder kahırları

Yoruldum

Durmak istiyorum

Bir kahve molasında aramak

Ve bulmak

Açtıkça sinemi sılaya

Yandımda kavruldum

Kavruldukça döndüm durdum

Duruldum

Ve doğruldum semaya

Özüm

Yurdum

İşte aradığımı buldum

Benden bana yakın

Dost

Vefalı

Daima buyur eden

Hamlığıma bakmadan

Horlamadan yani

Öylesine değil

İçten, samimi

Zerrelerimi dolduran

Varlığım varlığından olan

Mabudum, gerçeğim, vuslatım

Zincirlerimle kapına dayandım

Var mı bu divaneye sonsuz affın.