Yıldız Tozlarından Düşen Aşk / Zehra Azize

Aynı yıldızdan düşen tozlardık

Yüzyıllardır kavuşamadık

Ansızın bir gün kokumuzdan birbirimizi tanıdık

Biz aynı galaksinin çocukları

Tümden hüzne boyanmıştık

Kavuşamayan ellerimizi

Bir gece göğe uzattık

Aynı yaranın izi vardı yüreğimizde

Yaramızla birbirimize sığındık

Her sabah

Bahar çiçeklerine uyandık

Her gece yakamozlarda yıkandık

Severken delicesine

Gün geldi ayrıldık

Çok derinden hasar aldık

Ama

Batmadık

Yıldızlarda buluştu gözlerimiz

Ben bir mavi bir yalnızlığın derininde

Sen Kaf Dağı’nın hırçın tepesinde

Olamazdık

Olamadık

Biz aynı yıldızın tozlarından iki varlık

Biz aynı yarayla yeryüzünde dolaşan iki aşık

Tüm olasılık hesaplarını sıfırlayıp

Derinlerinde uzayın

Yeşil bir galakside buluşacağız

Ben gelincik toplayacağım

Sen rüzgârı dinleyeceksin

İçimizde serin bir sükût

Yaralarımızı sağaltacağız

Yağmur yağmur ağlayacağız

Gene

Gecelerimizde yakamoz Sabahlarımızda çiçek toplayacağız

Biz aynı gezegenin tozlarından dökülen iki aşık

Bir ayrılık şiiri yazdık

Şimdi yüreklerde bin kara delikle yaşamaktayız.

Zehra Azize