Telvede Sen / Gökhan Bozkuş

Sonra döndüm baktım fincana
Kulaç attım arasında telvenin
Yoruldu kollarım
Palmiye ve deniz
Sen gel, sen gel, ya gelsen
Sana benzettim her noktayı
Tortular gözlerin oluyordu
Martılar senden…
Sonra döndüm baktım ağaca
Yaprakların üzerinde bir çizgi
Çizgi, evimize giden yol
Çizgi, beni tutan bir kol
Yoruldu umutlarım
Palmiye ve deniz
Sen gel, sen gel, ya gelsen
Diyorsun
“Üzülme bize gelen ayrılıklara
Geceler boyu süren yalnızlıklara
Uyanıp gece sövüp karanlıklara
Ağlama gam çekme üzülme”
Sonra döndüm ve baktım aynaya
Gözlerim çukur büyüyor bebeğim
İçinde çizgiler mısralar kadar umut
Sitem ettim kahveme
Ne olur ey sevgili
Sen gel, sen gel, ya gelsen
Ya da rüyalarda da olsa
Tükendi takatim diyorum
Kaldır umudumu

Tut sevdiğim