Zor / Hamide Yaramış

Göz gördü, gönül sevdi

Göz bıraktı, gönül tuttu

Gönü, gözü unuttu

Göz gönle ıraktı

Görünürü yoktu

Kara sevdanın

Gönül yandı

Dil dolandı

Diyemedi

Kaç gün kaç gece ağlandı

Alem mahsun bir bekleyişe zorlandı

Issız, sessiz çığlıklar çağlayanında

Durulmak ne mümkün!

Terk etmek durumunda kalmak

Ciğerinle tutunduğun toprağını 

Ve bilinmez diyarlarda

Ocak kurmak

Yenilemek bahtını

Ve hüzünlü rüyalarla

Neşeli hayaller bulmak

Bağını koparmadan yaşamdan

Ruhunun saraylarında dolanmak

Zordur azizim acıyorken yüreğin

Gözbebeklerinden ışıltı sunmak

Aşkın koynunda

Buhranlar kasırgasıyla savrulmak

Ve aldanmak