Adanmışlar / Erhan Bozkurt

Beni bir kelebeğin
kanadında arayın,
bir karanfilin rayihasında…
Bulamazsınız beni kâbuslarda,
Ben ki ertelenen rüyaların vuslatında…

Beni bir okul bahçesinde,
çocukların sevincinde arayın,
Bir gencin âtiyi intizarında…
Bulamazsınız beni oyunda oynaşta,
Ben ki üç asırlık ölünün mirasında…

Beni yağmur yağmur
gözyaşlarında arayın,
bir mazlumun yanaklarında…
Bulamazsınız beni arsız kahkahalarda,
Ben ki buruk gamzelerin çukurunda…

Beni kırık kalplerdeki,
titreyişte arayın,
çile çile atan damarda…
Bulamazsınız beni bedbaht yeiste,
Ben ki ümit ümit her nefeste…

Beni İbrahim’in ateşinde,
mancınıkta arayın,
putların boynundaki baltada…
Bulamazsınız beni Nemrut’ların yanında,
Ben ki altın nesillerin hülyasında…

Beni Yusuf’un hikayesinde,
Kenanın kuyusunda…
Yusuf ‘un gömleğinin kokusunda,
Bulamazsınız beni on kardeşin tuzağında,
Ben ki Züleyha’nın bıçağındaki kanda…

Beni lsmail’in boynunda, Yakub’un gözyaşında,
Musa’nın âsasında, İsa’nın çarmıhında arayın,
Muhammed Mustafa’nın Sevr Sultanlığı’nda…
Ben ki ankebûtum, güvercinim onun kapısında.

Beni Ebubekir, Ömer, Osman’da
Haydar-ı Kerrar’da arayın,
Haticet-ül Kübra, Aişe, Fâtıma’da…
Bulamazsınız beni gayrı kamette,
Ben ki Hak’kın hakikatın yanında…

Ben ki dünya peşinde değil,
Gönüller fethindeyim…
Ben ki kavga döğüşte değil,
İnsanlığa hizmet derdindeyim,
Ben ki senlik, benlikte değil,
Kendimi sıfır bilmekteyim,
Ben ki ay’da güneş’de değil,
“Sonsuz Nur”peşindeyim..
“Adanmış” diyorlar adıma…yalan değil,
O’nun adına alıp… adına vermekteyim,
Başka da gaye-i hayal değil,
“O’nun rızasını” peylemekteyim…

ERHAN BOZKURT