Geçer / Tahsîn-i Kelâm

Bu tufan, bu boran, bir gün geçince,
Ne dostun yüzsüzü, ne düşman kalır.
Kalır hatırdaki bir günde keder,
Ucuza ütülmüş bin pişman kalır..

“Hep bana Rabbenâ” doldur torbanı,
Kabirde soyarlar atlas urbanı,
Yanına kâr diye ey hırs kurbanı!
Dâvâ bir kardeşle didişmen kalır..

Nefsinin uşağı ey caka beyi,
Sıkılmaz! kâlb denen, yıktın kâbeyi,
El âlem aşarken zor akabeyi,
Çakıla takılıp hep düşmen kalır..

Gelişte gâye var, hayat deneme,
Bakmazsan eldeki nân’ı yemene,
Bir ömür ettiğin kavgadan ele,
Kadere taş atıp boş küsmen kalır…