Şimdi Ben / Beyruha

Şimdi ben mecali kalmamış bir ağacın humması

Şimdi ben kurumaya yüz tutmuş bir ırmağın damlası

Şimdi ben yerle bir olmuş dağların kayası

Şimdi ben belirsizliklerin puslu aynası

Aydınlığını yitirmiş güneşlere kırgınım

Dökülürken başımdan aşağı ziftten yağmurlar

Yuvarlanırken zamanın tozunda çamurunda

Ben seni susturmuş dillere de kırgınım

Şimdi ben zifiri karanlıklarda direnen son yıldız

Şimdi ben sinsi uzaklarda tutsak ve yalnız

Şimdi ben halesini arayan o incelmiş hilal

Şimdi ben sürgün akşamlarda tükenmeyen melal

Sen dayayınca başını hasrete

Islık ıslık adını söylemem mi sandın?

Yazarken kalemin simsiyah ucuna milyon defa yokluğunu

Izdırabın demini yudumlamam mı sandın?

Kızma bana

Kelimelerin direnişinde sesim yükseldi diye

Avazım çıktığı kadar bıraktım sensizliği kağıtlara

Ben Elif

Ben Züleyha

Ben Hacerin koşan adımında

Ben Meryemin 7 kapılı mihrabında

Sen en uzakta

Sen en yakında

Sen işte tam da burada

Şimdi ben yıkılası duvarın en eski taşı

Şimdi ben bir annenin gözündeki en acı yaşı

Şimdi ben ayrılık kıskacında

Yorgun mağlubiyetin son telaşı

Şimdi ben

İşte böyle

Beyruha

 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve cizlavet.com’ a aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.