Zaar / Süha Berk

Eyvallah Zaar iyiyim

Zincir soğuk burada

Zindan yaş

Metrekaresi büyük olandan

Küçük olana doğru

Biraz daha az üşümekteyim

Güneşin vurduğu demirler

Altın renginde Zaar.

Dert mi dedin!

Çıkmak mı? Ne zaman mı?

Dilimiz; ‘nasip değilmiş’ diye söylenir

Kalbimiz; ‘Allah’tan ümit kesilmez’ diye atar

Hele başım zindandan çıksın

O vakit görüşürüz, dertleşiriz Zaar..

Sessizliğime aldanmayasın

Bir esersem mevsimler değişir bilirsin

Tanırsın beni

Diz üstü yaşamaktansa

Ayakta ölmeyi yeğleyenlerdenim

Bilir misin?

Hayatta;

Takılıp düşmek ayrı

Sırtını yaslamışken düşmek ayrı

Bu alemde;

Bazıları şükretmeyi

Bazıları küfür etmeyi öğretiyor insana

Herkesi insaflı 

Vicdanlı, merhametli sanmayasın Zaar

Bir yanda vahşi dediğimiz hayvanlar

Diğer yanda yahşi dediğimiz insanlar

Cehennemi yaşatıyorlar insana

Herkesi adam sanmayasın Zaar

Bazıları mecburi insan!

“Ölmeyi çoktan göze aldım” der

Bir mafya babası

Ama yanımda önce kimi götüreyim

Diye düşünür.

Büyük düşünüyor Zaar, büyük

Adam olmak bir gruba ait olmak değil Zaar

Bir duruşa sahip olmaktır.

Bir duruş ki, elif gibi dimdik

Arkamızdan konuşanlara bakıyorum

Ulan hayallerinizde imzam var

Bu neyin cakası diyorum

Sonra kızıyorum kendime

Bu neyin sitemi ve

Susuyorum 

Vuran vurana ettiler yıllardır

Eyvallah ettik

Tövbe ettim bir çok şeye

Ölseydim iyiydi be  Zaar. 

Ölmedim…  Ulan ölmedim gitti.

İşe bak ki;

Hayatta gülmemi isteyen tek kişi

Fotoğrafçı Şeref Amca imiş.

O da parasını istemişti Zaar

Tecrübe işte

Öyle Zaar…

Bedenim tutsak

Ruhum özgür

Zincir soğuk

Zemin kaygan

Dünya ise  kurtlar sofrası

Üç günlük dünyanın gamı için

Fırıldak olmaya değmez Zaar.

Süha Berk