Akşamları çay yapıyorum kendime,
Biraz kedilerimle konuşuyorum
Hafif karanlık bir odada salon ışığıyla oturuyorum
Aldım karşıma geçmişi ve geleceği
Hep soruyorum hep soruyorum
Bahçemde açmayan gülleri özlüyorum
Toplayamadığım nergisleri
Pek beceremesemde arada türkü söylüyorum
Bazen çarşambayı sel alıyor
Yâri sormayın onu hep eller alıyor zaten
Bazen de yâr İstanbulu mesken tutuyor
Ama ne söylesem tamamlayamıyorum
Çayı hep sıcak yudumluyorum
Hep bir fırtına içimde bilmem neden durulmuyorum
Ne desem nafile sanki hiç duyulmuyorum
Yorulmuyorum nefes almaya
Kırdığınız yerleri de artık sarmıyorum
Ve saymıyorum yaralarımı
Bir köşeden seyrediyorum herşeyi
Sarsa da karanlık her bir yanı
Ben geceden korkmuyorum
Gönüllerin güldüğü günün hayaliyle
Filizlerin yeniden yeşerdiği günün müjdesiyle yaşıyorum
Akşamları çay yapıyorum kendime
Biraz kedilerimle konuşuyorum
Sessizce karşı duvarı seyrediyorum
Çayın karasında gizliyorum içimdekileri
Ve bahçemde açmayan gülleri çok özlüyorum…
Cizlavet Kültür ve Sanat Platformu 
Bir Cevap Yazın