NA’T / Kerem Şahin

Hüsnün cemâl-i bîmisâl ey cananım benim

Gayrıya değil, Sana’dır iştiyâkım benim

Eyyâmım pür-hazan, bâd-ı sabâ’na muhtacım

Gül-i ruhsar’a meftun divane bülbül benim

Gelmemiştir cihana Sen gibi refi’-ül kadr

Bende-i ferman olmaktır Sana, şanım benim

Ol dem Senin nurundu halkolunan evvelâ

Ey nurun alâ nur, Sensin nur-i ayn’ım benim

Dünya denî, akranlar bîvefa, zaman âhir

Harâb olmuş asrım, saâdete muhtaç benim

Cennetten bir bahçedir ravza-i mutahharan

Gel Efendim, kûy-i cennet olsun şehrim benim

Akseylese cemâlin şu virâne yurduma

Huzur-u sükûn bulsa aksinle yurdum benim

Sulh-i cihan’çin yâdın gerek her dem dillerde

Dilimde ol ism-i şerif’in evrâdım benim

Sen ki makâm-ı mahmûd’un yegâne sahibi

Şefâatini dilenen, günahkâr kul benim

Kerem kıl Sultanım, himmet eyle bu müflis’e

Cürm deryasına yelken açmış sefine benim

Ahvâlim budur ki, baş koymuşum râh-ı yâre

Eşiğine yüz süren bîçare yolcu benim

Ne Leyla’ya Mecnun, ne Şirin’e Ferhat benim

Aslı’dan Sana hicret eyleyen Kerem benim

Kerem Şahin