Dört Duvar Arasında / Beyruha

Sebepsiz gözyaşlarının zamanı değil şimdi
Ağlama gönlüm
Dökülme gözlerimden
Tam da baharları umuduma ekerken
Bir cerbezeye dönüşür ışıkların sönüşü
Demir parmaklıklar kapanır sancıların üstüne
Buz gibi olur her yer
Sessiz, ruhsuz
Günah dolu bakışlar gezinir bir anda korkumun üzerine
İrkilirim
Sebepsiz gözyaşlarının zamanı değil şimdi
Ağlama gönlüm
Dökülme gözlerimden
Tam da baharları umuduma ekerken
Kapatın kapıları
Sürgüleyin iyice
Korkuyorum duvarlardan ne olur
İnsanım diyorum ben de
İnsanım
Korkuyorum kalbime inen o eziyetten
Üşüyorum dört yanı acıyla örülmüş şu duvardan
Bir cerbezeye dönüştükçe ışıkların sönüşü titriyorum
Kirli battaniyelerin tozuna bulaşıyor gözümden akan yaş
Tutuştuğum acı evlat oluyor
Anne oluyor acıtan yanım
Işıklar kapanmasaydı ya
Korkuyorum
Üşüyorum
Tir tir titriyorum
Sebepsiz gözyaşlarının zamanı değil şimdi
Ağlama gönlüm
Dökülme gözlerimden
Tam da baharları umuduma ekerken
Saatler vakitsizliği göstermiyor bile
“Bile”si biliyor canhıraş sessizliğimi
Konuşamıyorum
Söyleyemiyorum
Bakışlar geziyor üzerimde
Sürgüleyin Allah aşkına kapıları
Korkuyorum
Çıkmak istiyorum artık
Gökyüzüne bakmak
Lacivert göle
Dağlara dalmak istiyorum
Şiirlerin kafiyesinde
Kuşlara el sallamak istiyorum
Selamımı bırakmak istiyorum kanatlarına
Aff diyorum aff
Duvarlar yankılanıyor göğüs kafesimde
Oğlan ne yapıyordur şimdi diyorum
Ya kız
Çekmişlerdir üstlerine şimdi
Küçük bedenlerinin ağır acı örtüsünü
Kalbini niye ağlattınız ki çocukların
Baba mı olsun dertleri
Anne mi olsun daha oyun yaşındaki hikayeleri
Niye kıydınız ki onların gülüşüne?
Nasıl bu kadar incitebildiniz?
Kaç vakit geçti ayrılığın üzerinden sahi
Ne haldedirler zora ki güçlü görünmelerinin ardında
Yemek yemişler midir?
Uyurken üstleri açılmış mıdır?
Öpmüş müdür onlar uyurken birileri saçlarını?
Kupkuru bank ağlıyor mu ne?
Onca acının yükünü taşıyan bu yer dile gelse
Off ki off
Çıkarın beni buradan diyor bütün hücrelerim
Dilim lal kadere teslim
Sebepli gözyaşlarının zamanı şimdi
Ağla gönlüm
Dökül gözlerimden
Tam da baharları umuduma ekerken
Haykırıyor zulmün sesi yüzüme
Tükürür gibi bağırıyor
Susuyorum
Oğlan ne yapıyor
Kız ne halde
Çaresizliği emanet ettim sahibine
Ben balığın karnında
Ben ateşin ortasında
Ben bıçağın ucunda
Koşuyorum getirildiğim yolları
Anne diyorum önce
Sonra anne çığlığını duyuyorum
Anne
Sarılıyorum sımsıkı
Beynimi uyuşturuyor tek sözü
Anne karnım ağrıyor