Begonyam / Emin O. Uygur

Balkonda yeni açmış begonyalarım

Beyaz pembe kırmızı

Oturdum yanlarına eski günlere daldım

Hani hep iyilik olsun diye koşardık ya

Ne kadar da küçülürdü gözümüzde dünya

Alamazdık hızımızı

Gündüzler yetmezdi bize çoğu zaman

Bu yüzden atiye gömerdik bir tohum gibi

Batan güne eklerdik akşamlarımızı

İçimde bir nem fırtınası gözlerim yanıyor

Biliyorum az sonra yine dökülecek damlalar

Acı bir tebessüme kesti yüzüm

İşte yine o tarifi imkânsız sızı

Taşımak zor geliyor anlıyor musun

Begonya kırmızısına bıraktım aşkımızı

***

Balkonda yeni açmış begonyalarım

Pembe kırmızı beyaz

Yine sensiz geçti gitti gözlerimin önünde

Buza çevirdi hayallerimi bu yaz

Deli gönül dertli gönül kara sevda şeb-i yelda

Uzaklar ayrılıklar dualar bugün hepsi bir arada

Yollarında boncuk boncuk açmıştı daha dün

Renk renk mine çiçeklerini ah begonyam

Gördüm nasıl da kurutmuş ayaz

***

Balkonda yeni açmış begonyalarım

Kırmızı beyaz pembe

Elimde bir mektup karmakarışık duygularım

Aldığım bu son mektubu bilsen kaçıncı okuyuşum

Her harfine bilmem ki hasretle kaçıncı dokunuşum

Yokluğun şurama aktı bak yine

İnanmıyorum artık ne saate ne takvime

Begonyam yazmışsın ya orada durdu zaman

Çiçek açmaz yerdesin anladım ağladım

Hasret değil bunun adı inan çok başka

Bir endişeye savrulurum bir korkuyla yanarım

Güller karanfiller mor desenli menekşeler

Çevirdim sayfaları birer birer gözümle

Begonyam düştü sende kalan gönlüme

***

Balkonda yeni açmış begonyalarım

Eylül geçiyor birazdan kar yağar

Yollar üşür duvarlar üşür camlar üşür

Sesin diyorum sesinde bir gariplik var

Gök açık mavi olduğum yerde titriyorum

Elimde değil ister istemez göğe bakıyorum

Gök bahçesinde birer ikişer açıyor yıldızlar

Bir sen bir ben bir de

Akşam kızıllığında

Çocuksu begonyalar

04.10.2021