Dem / Ahmet Terzioğlu

Yok böyle perîşân ben gibi insan,

Ne arş-ı âlâda ne en zeminde.

Bulursun hâlimin şerhini baksan,

Aşk için ettiğim kutsal yeminde.

…………………………………………………………….

Şâhittir hâlime mâh ile leyâl,

Sînemde ümîdim, dîdemde melâl.

Görünür sûretin hep hayâl meyâl,

Cemşid’in efsûnlu câm-ı ceminde.

…………………………………………………………….

Meşkim gül iledir, değil hâr ile,

Sohbet-i cânânı tattım yâr ile.

Bulunmaz o tadın rengi nâfile

Ne eski bir şarap, ne çay deminde.

………………………………………………………

Aşktan nasîp ise hayâtın kârı,

Bana yâr etme derd-ü efkârı.

Nevbahâr misâl sev bu ihtiyârı,

Sevdân ile şâd et, gel son deminde