kırıldı aynalar resimler de yok
soğuk odalarda tutuştu kalbin,
sırattan geçer gibi geçti sözlerden
sırlar vardı elbet senin bildiğin
kırıldı aynalar resimler de yok
kapandı kapılar ve sende sükût;
kış yalnızlığıyla hücreye sindi
birikti heybende tarifsiz acılar
ağrıyan en çok yine kalbindi
kapandı kapılar ve sende sükût;
dışın da sendin için de sen
baharı bekleyen taze bir yaprak
kendi özüne döndün yeniden
ait olmayanı atıyor toprak
dışın da sendin için de sen
ordasın, işte tam vefa da orda!
ve bel bağladığın taze filizler
durur mu bahçede kim bilir hala
koklamaya kıyamadığın nergisler
ordasın, işte tam vefa da orda!
sana çile düş/tü ve bana söz!
Hiç mecnun olmamıştı aşk bu kadar
Kanarken geceler hep matem oldu
Gül dalında ne çok kıyamet kopar
sana çile düş/tü ve bana söz!
yoksa tükendi mi s/özler derinde
kapanmış olamaz bütün kapılar
kim bilir kaç mevsim böyle kış daha!
elbette her şeyin bir sahibi var
yoksa tükendi mi s/özler derinde
Yaşar Beçene
Cizlavet Kültür ve Sanat Platformu 
Bir Cevap Yazın