Son Durak / Aliye Yediveren

Bilir misin son durağın nerdedir;
Bir konduğun, bir göçtüğün hanlarda?
Yedi iklim dolaşsan da yerdedir;
Mevt, semtine uğradığı anlarda.

Son durağın yolu yokuş, aşmak güç;
O menzilde fâni dünya olur hiç.
Mal mülk ile oyalanman için geç,
Ecel, gözün bağladığı anlarda.

Son durakta eş, evlat ve yâran yok;
Günah yükün, isyan desen çoktan çok.
Umulur ki affa mazhar eder Hak,
Rahmetinin çağladığı anlarda.

Son durakta bir başına inersin,
Asıl yurdun bineğine binersin.
Toprakları yurt edinip sinersin,
Yerin, göğün ağladığı anlarda.

Tan yerinden doğar halka yeni gün,
Senden kalmaz küçük bir iz, hiçbir ün.
Cennetlere uçar belki saf ruhun,
İman fayda sağladığı anlarda. 

Aliye Yediveren