Teneke Buyruk / Esra Aydan

29 Ağustos 2020’de tek kişilik hücrede hayata yalnız başına veda eden Mustafa Kabakçıoğlu anısına

Menekşe yazından narindir ömür

Beğenmez saksısını toprağını

Ağaçlar turuncu

Kuşanmış yine

Yolmaya başlamışlar

Mutsuz gelinler gibi

Sararmış saçlarını

Vebalden gerdanlıklar

Taşımıyor boyunlar

Kuytu uykuların kaçırıyor tadını

Gözü kara kötülük

Hep nöbette gün boyu

Artık inandım,

Uzay cinleri kaçırmış olmalı

Gözleri bağlı, terazili kadını

Sahra çölleri kusuyorum

Dilimde sakıncalı türküler

Gölgelere inat

Bak! soldu vazomda

Kırgın kekeme çiçek

Dengim değildir artık

Sağır ekmek

Kör mercimek

Al bunları götür

Kem talihli Gardiyan!

Gök sofralarına

Yaraşmaz demir tabak

Gıcırtılar duyuyorum

Demir kapıdan  değil

Bir arşa bakıyorum

Bir yorgun dizlerime

Sonra kollarımdaki

Demir bileziğime

Ağaran gözlerimdir

Yüzleriniz ağarmaz

Belki varaksız atım

Ulaşır mavi göğe

Kapıyı çalan yağmur

Haydi tut peri kanatlarını

Yıkılan duvarlar

Çıkıyor  aydınlığa

Gecelerde gün yağar

Bu yıldız çukuruna

Elbet kazanırdınız

Ölüm bir son olsaydı

Fakat sürprizli şafak

Bakar bir çığlığa

Seversen yüksekleri

Göğe merdiven gerek

Ödünç istesen, verir

İsa’dan çarmıhını

Haydi beyaz yıldızım

Uzat kuyruğunu

Artık kim takar senin

Teneke buyruğunu

Geziyorlar özgürce

Lut kavminden kalma

Uğursuz bahçelerde

Gözlerde kara büyü

Pekmez karası gece

Keder mi önce yer

Açlık mı bedenleri

Kan çanağı gözlere

İner mutlu sabahlar

Artık hiçbir ağıt

Getirmez gidenleri

Esra AYDAN