İpekten Örüyorum Zırhını / Süreyya Betül Uzun

Üç avcı ve iki köpek

Yürüyorlar ovada 

Kesik kesik soluyor 

İz sürüyor, siniyor, bekliyorlar 

İşte bıldırcınlar 

Ovanın küçük, dolgun kuşları 

Çarpıcı desenli yüzleri 

Avlarının sesini taklit ediyor 

İki gözüyle bakıp 

Tek gözüyle nişan alan avcılar 

Üç avcı ve iki  köpek 

Ağacı kıt bu ovada çalılar 

Güneş şehre ulaşmadan yola çıktılar 

Başucunda parlayan pabuçlar

Karmaşık, değişken kimlikler 

Bulutlar giriyor araya 

İpekten örüyor zırhını 

Rüzgar, tenime çürümüş duyguları getiriyor 

Barındırdığı acılarla 

Kalbimin en ücra köşesinde 

Öldün öldün, yakılmaya ne borcun!