Gül Desem Anacığım / Gökhan Bozkuş

Gül desem güler misin anacığım

Ama beni ilk gördüğün

İlk kucağına aldığın

İlk emzirdiğin gün gibi

Yollarda taş olmadan

Mevsimler kış olmadan

Gözlere yaş dolmadan

Ben sana bayram desem

Sen yine dört elif miktarı

Sen yine kara trenler gibi uzun

Sen yine kolların gibi

Gönlünden akan nefesle

Kalbinden kanatlanan sesle

Tevekkül ettiğin bikesle

Caaaan der misin anacığım

Ne ağlaması dedin, uzaktan bana

Tuttum yaşlarına dokundum anacığım

Yutkunarak gülmeyi kim öğretti sana

Gördüm, anladım, sustum anacığım

Ne yollara ne yıllara sözümüz var

Her dalda ah, her bulutta gözümüz var

Bahçeler perişan ne gam

Nehirlerde, denizlerde yazımız var

Gül bana hatırı için Gülün

Gül bana o Güle can kurban

Gül bana hâzâ bayram edeyim