Anne/ Hasan Selçuk

Ateş düştü ya, ilk ana ağladı.
Sonra baba sonra kardeşleri ağladı.
Sonra eşi, sevdiceği ve çocuğu ağladı.
Sonra bütün millet ağladı…

Sonra ilk susan millet oldu, dağıldı.
Kardeşler işe gittiler, evlendiler.  
Hayat meşgalesi işte,
Eşi ve evlatlarına Allah sabır verdi, 
Biraz duruldu. 
Baba sustu, kalpte sonsuz hüzün ve gurur kaldı. 

Ya anne?
Onda değişen bir şey olmadı, o ağladı… 
Gözde yaş kalmadı yine ağladı, ağladı… 
Asır geçti son nefesinde yine ağladı.
Kabirden bir ses: “Oğlummmmm!” 
Oğlu ağladı, kendisi ağladı…