Günlerden 20 Nisan / Zeynep Avcı

  Günlerden 20 Nisan…O gün hem emanetim kucağıma verildi hem de canım babamın özgürlüğü alındı.Bir yanda bir can dünyaya gelişinin sevincini yaşatırken öteki yanda yaşını almış bir babanın özgürlüğünün elinden alınmasının hüznünü yaşatan 20 Nisan…İlk doğum değildi ,gurbette İlk doğum da değildi ilk olan 2 emanetimizi birilerine teslim etmekti.Ama ilk defa daha fazla korkuyor ve sürekli birşeyler okumaya çalışıyordum.Ashabi Bedir okumaya başlamıştım sona doğru geldikçe artan ağrılar ,sancılar dayanamıyorum dedirtmisti.Ilk defa değil malum elbette zor olacaktı ama kim ne derse desin ben çok zorlanıyordum.Cok sancılı ama bir o kadar da hızlı bir süreçten sonra şükür sağ salim verdiler evladimizi kucağımıza.Kendime gelmeye başladığımda kardeşimin sürekli dua et bize de dua et mesajlarını görmüştüm.Epeydir gaybubette olan babam için ve tabi ki sıkıntıda olan ablalarim için dua etmiştim zaten ama…Bir ara eşimde de bir haller olduğunu anlayıp bir sıkıntı mı var diye sordum. Amcasının oğlunu ,yetim olarak büyüyen kardeş öte amcasının oğlunu içeri aldıklarını söyledi.Dedim ya ilk değildi aslında 28 Temmuz 2016 da da kızımı kucağımıza aldığımızda iyi haberler almıyorduk.Sevincimiz buruktu bu kez de öyle ama sanki daha başka şeyler de vardı.Sormaya bile çekiniyoruk bazı durumları kabullenmiş canları sağolsun özgür olsunlar varsın aramayalim onlar da aramasınlar diyorduk.Yine yeniden yalnız bir doğum daha geride kalmıştı.

40 gün geçti Ramazan ayı geldi , Kadir gecesini yakalama ümidi taşıdığımız günlerin birinde annem “Sen doğum yaptığın gün babanı içeri aldılar “dedi.O an ne hissedecegimi bilemedim sadece ağladım.Biraz zaman geçince üzerinden nasıl oldu neden söylemesinin diye söylenmeye başladım.Meger tam da ben sancıları çekerken akşam namazını kılıp bana da dua eden canım Babami koca bir ekiple baskın yapıp alıp götürmüşler.Haftasonu tatiline denk gelsin eşim yanımda olur yalnız olmam diye cuma günü hastahaneye gitmiştik doğuma.Ben yalnız kalmayayım planını yaparken cuma günü alınan babam haftasonu olduğu için 2 gün yalnız nezarathanede geçirmiş.Yasli ,çeşitli hastalıkları olan bir insanın yalnız kalması hele hele o ortamda yalnız kalması ne kadar zor yasamadan anlayamayız ama oradan koğuşa geçince yaşadığı rahatlamayı anlatirken hissettirmis.Evet 3 yıl geride kaldı.Bizim emanet 3 yaşında ve babam hala özgür değil.Birakmadilar bırakmıyorlar..yeni doğan bir bebeğin 3 yılda hayatına neler neler kattığı gibi ömrünün kalan kısmında yaşlı bir insanın 3 yılda ömründen neler neler gittiğini anlamıyorlar,anlamayacaklar. Belki biz de Babamın orada manevi anlamda neler kazandığını Allah indinde nerelere eristigini anlamayacagiz belki babam da yeniden doğmuş bebek misali orada yaş alıyor. İyi ki doğdun yavrum ve iyi ki varsın masum babam bir dahaki 20 Nisan Özgür olduğun nice yılların olsun…

Hislerim…

Zeynep